Un Noche mas, por favor! Unboliviable...

Welcome in the wet season of Latin-America! Vanuit een bewolkt, regenachtig en koud Cusco (Peru) zal ik jullie vertellen over mijn hoogte ervaringen en belevenissen met Bolivia. Ik stel me natuurlijk aan vergeleken met jullie maar; Allemamaggies wat is het koud hier.... Verlang terug naar het warme Australië! Gelukkig stikt het hier van prachtige alpaca/lama truien dus die trend zet ik dan ook graag, net als honderdduuzend andere backpackers, voort! Zo'n 'echte' trui kost maar liefst 6 eurootjes!

Goed lieve abonnees, ik zal beginnen...
Bolivia, overtreffend in zijn natuurlijke schoonheid: ruig en dynamisch. Het is een van de meest complexe landen van Zuid-Amerika. Protesten, armoede, ongelijkheid en trage economische vooruitgang zijn onderdeel van het dagelijks leven. In het midden van dit alles staat president Evo Morales met een breed beleid dat het volk in de richting van socialisme moet bewegen. Bolivia staat bekend om de vele presidenten in een korte periode (al dan niet vermoord). Evo is geregeld in het nieuws te vinden om zijn nogal 'straight forward' uitspraken: hiermee heeft hij al menig vrouw, homo en voedselindustrie beledigd. Er is zelfs een boek van gemaakt. Ben benieuwd hoelang hij het volhoudt... Allright enough said!

Uyuni
De bus heeft me netjes afgezet in Uyuni, dit is de plaats waar de vele tours naar 'salar de uyuni' vertrekken. Het ligt in het zuiden van Bolivia en staat bij de bevolking bekend als 'Harto frio', extreem koud. Mijn eerste ervaring met de muts en handschoenen! Aangezien ik niets vooraf geboekt heb struin ik een aantal touroperators af voor hun aanbiedingen. Uiteindelijk boek ik een 3daagse 4wd tour en starten we de volgende dag om 10:00 uur met 2 auto's. 3 dagen lang rijden we met auto 1 onder leiding van gids Luiz door het zuiden van Bolivia. Wie is we? Twee meiden uit nieuw Zeeland, een koppel uit Zwitserland and me myself and i (klinkt zielig, haha). Korte samenvatting: zoutvlaktes, regen, zonneschijn, mislukte perspectief foto's, zouthotel, bergjes, 'rockformations', sterke verhalen, zonsopgang, Laguna Colorado, lunch, flamingo, lama, locals, prima hostel 1 zonder electriciteit, Laguna Verde, cervesa, hotsprings, zonsondergang, primitief toilet, prima hostel 2 zonder elektriciteit, Laguna Blanco, nog meer bergen en flamingo's, vulkanen... en als afsluiter pizza en een grande Potosina! Ah en op de terugweg nog een vent uit Uruguay opgepikt die op de vlucht was voor de politie, messteken, geen paspoort en op zoek naar drugs: sterk verhaal 2.0. Onder het genot van de Potosina (elk bier is vernoemd naar een stad) kwamen we de beste man weer tegen, nou hij had z'n drugs gevonden hoor, haha! Niet meer aanspreekbaar... Goed spul! Die avond neem ik de bus naar Potosi.

Potosi
Ding-dong, om 11:00 uur 's avonds kom ik aan en kruip heerlijk in een krakend stapelbed welke in een kamer staat zonder ramen vol met niet gedouchte backpackers! Hmmmm.... ! Potosi, deze stad is ontstaan in 1545 en is bekend om 'Cerro Rico': een enorme berg vol met zilver. De glorie jaren zijn voorbij en op dit moment een stad dat kampt met veel armoede. De mijnen zijn nog steeds in werking en de 'miners' moeten werken onder barre omstandigheden. Goedemorgen, ook voor mij was het weer hoog tijd voor een (koude) douche dus dat maar eens eerst gedaan. Ik boek samen met twee Australische meiden een mijntour... Gehesen in 'waterproof jackets' and 'rubberboots' moeten we eerst een 'gift' kopen voor de harde werkers: dynamiet, cocabladeren & alcohol, 96% wel te verstaan, deze wordt gemengd met sap. Had ik al verteld over cocabladeren?Deze eten ze om de honger tegen te gaan, en helpt o.a. tegen hoogteziekte. Samen met Jhonny de gids gaan we naar beneden, 1 van de meiden heeft last van claustrofobie en raakt in paniek! En ik moest nog door de smalle gang/gat naar beneden: dacht even dat ik vast kwam te zitten, hoe smal zal het wel niet zijn? Viel mee, aangekomen bij de miners, cadeaus overhandigd en gekeken hoe hard ze wel niet werkten! Poeh hej: cocabladeren kauwen en alcohol met juice mengen. Het 'leek' dus mee te vallen met de barre omstandigheden..echter elke keer als ik een foto wilde nemen was deze bedekt met stof: niet echt prettig om in te ademen dus, men kan niet naar toilet dus eten ze niets, gangen zijn krap etc... gemiddeld wordt een mijnwerker 45 jaar oud. We hebben zelf ook nog 'even' de alcohol combinatie geproefd: je moet eerst iets op de grond sproeien voor 'pachamama': adoreren ze hier, en dan zelf een slok nemen. Aangezien pachamama heeft bedacht; op 1 been kan je niet staan moet je alles in even aantallen doen, dus niet één 500ml flesje maar 2...2 werd 4 en ach ja waarom ook niet 6!! Oleeeehh!! Wat een lol, je raadt het nooit de claustrofobie was over en we waren in een mum van tijd weer boven. Missie geslaagd en dat voor een maandag! 'S middags samen geluncht, stadje door en 's avonds neem ik de bus naar Sucre!

Sucre
Hoewel de regering zich in La Paz bevindt is Sucre nog steeds het hart van Bolivia en daarmee de 'capital city'. Fraaie witte huizen, patio's en de enorme hoeveelheid aan plaza's maken dit een 'showpiece' van Bolivia en staat zelfs genoteerd op de Unesco World Heritage Site. Uiteraard moest ik daar dan ook naar toe. Inchecken en de ganze dorm voor mezelf! Herrlich! Wat heb ik hier gedaan? De planning was 2 a 3 dagen hier te blijven om o.a. paard te rijden. Zo gezegd zo gedaan: samen met, daar istie weer, Jhonny (in een andere vorm) beteugel in mijn paard Rudy! Bergjes op, bergjes af, hij kan het allemaal! Iet wat op de automatische piloot dat dan weer wel. Ik merk dat mijn knieën hier niet zo fan van zijn en moet zo af en toe even de benen strekken, Rudy maakt het allemaal niets uit en volgt zijn voorganger trouw. Picknicken, hup Rudy, locale boertjes, drafje, galop! Pfff gelukkig zijn van dat laatste geen filmpjes, dat moet er hilarisch hebben uitgezien: geen succes haha! Ik dacht elke keer, Jhonny don't look back! Aangezien het laag seizoen is en ik alleen met de Spaans sprekende man was (leuke test van m'n Spaans) nodigt hij mij uit om samen met zijn familie te eten. Geen probleem! Gezellig en een leuke ervaring! Maar dan, de bus naar La Paz: hoe gelukkig was ik met mijn full cama stoel/bed in een luxe bus languit naar Notting Hill kijkend... Pats boem van korte duur, na een uurtje rijden stopt de bus, mensen raken geïrriteerd, praten voor mij wartaal en de bus draait om? Eem senorita que? Ik versta iets van blokkades, mijnwerkers en Potosi! Pardon?... Die vent die ik alcohol heb gegeven? Ik merk echter dat ik totaal niet gestresst raak en mezelf hoor zeggen, nja dan maar een nachtje langer in Sucre! Ik klop aan en de manager zegt: Manon? (Het was een klein hostel dus hij wist iedereen bij naam gok ik maar)... Ik leg het verhaal uit en vraag of ik nog een nachtje kan blijven... No problema mi amigo! Dan maar aan de pils met de manager, friends en m'n roomies Sarah & Itamal, we besluiten samen de volgende dag naar de camping te gaan dichtbij een rivier, maar 150 bolivianos roept de manager! Helaas drank in de man wijsheid in de kan, hij vergist zich 200 bolivianos en we haken af: te duur! Het ziet er naar uit dat de blokkades nog wel even duren en om me nuttig te maken neem ik 2 dagen Spaanse les. Nog een nachtje dus, we vieren de verjaardag van Itamal en er is een pre carnaval party in de stad: torte, wiggle wiggle, cervesa y pisco sour. Het is vrijdag, bijna weekend voor de miners: wie gaat er dan staken? Niemand, de bussen rijden weer: boek snel een ticket naar La Paz en ik krijg zelfs m'n geld terug.

La Paz
De stad bevindt zich op een hoogte van 3660 meter. Ik kan je vertellen, berg op wordt dan wat lastiger en vermoeiender. Poeiii!! La Paz is uniek en vreemd tegelijk. Dit wordt tevens mijn eerste ervaring met een 'Wildroverhostel', samen met 'Lokihostel' zijn dit twee hostelketens die je in de veelvoorkomende 'backpackersteden' van Zuid Amerika kan vinden (Sabine, ééntje om op te schrijven). Ze staan bekend als partyhostels...zeer vervelend. Het is nog vroeg maar kan gelukkig al inchecken, party it is als ik kijk naar de kamer: lege bedden, meerdere mensen in een bed, hoofd-raakt-kussen taferelen: kleren aan, en de lucht van drank/rook. Yessss.. (achteraf viel het allemaal wel mee maar dit was m'n eerste indruk)! Shit weer een topbed, pfff voor mijn gevoel heb ik altijd pech met de bedden (lees: ik klaag heus niet). Ik besteed mijn drie dagen als volgt: dag 1: een free walking tour, shoppen met een twee Duitse meiden Julia & Nadine, dag 2: Australian Day!!: de gehele dag luisteren naar de top 100 aussie songs, aussie bomb (shot train), aussie bbq en vooral kijken naar die gekke drankvolle aussies: aussie aussie aussie, oi oi oi, aussie, oi, aussie, oi oi, en atten maar dat bier! En quess what? Ze konden die nacht gratis slapen, evenals de Kiwi's: dat laatste begrijp ik nog steeds niet. Ik ga samen met Nadine op dag 3 de 'Death Road' fietsen: geheel overdreven dat 'Death' by the way: plek genoeg op de weg, voor de mountainbike dan! Half 7 gaan we op pas samen met Mary en Jeremy! We moeten eerst een uurtje rijden en met een kater zeer welkom om even te slapen met z'n allen...inclusief the guide; zijn naam is Andy en racet samen met ons de road af! Wauw! Wist niet dat ik dat zo leuk zou vinden. Sjoefff, door de watervallen, tussen de stenen door, bergje af, remmen, 'peddle' Yeewwhh!!! begonnen met regen en eindigen in de zonnige, warme Bush Bush tussen de apen en papegaaien met, jaja daar hebben we hem weer, een koud pintje! Geslaagde dag! Die avond nemen we een kijkje bij 'Loki' om samen met de Duitse vrienden van Nadine te proosten op onze terugkomst! Death road, check! Volgende dag wordt ik geroepen: Meno? Si... De bolide naar Copacabana staat gereed!

Copacabana/Lake Titicaca & Isla del Sol
Nadine zwaait me uit en ik vertrek naar Copacabana, voorin de bus eet ik een rotte appel en bewonder de mooie weg naar de plaats aan Lake Titicaca (pronounced as titi-caca, moge dat duidelijk zijn: gevoelig punt, de 1 staat voor Puma en de andere voor Konijn). De weg bestaat uit lokale boertjes, koeien, bootjes, verdwaalde fietsers, hardwerkende mensen, pas-toch-op tuut tuut bijna-onder-de-bus-kids, schapen die het voetbalveld maaien, armoedige huizen, liftende mensen, afval, blokkades etc...We onderbreken dit door met een boot het water over te steken. Perfect de tijd om daarna even naar een niet doorspoelende, totaal niet fris toilet te gaan, yum! Eenmaal in Copacabana neem ik de Ferry naar Isla del sol waar ik de nacht zal doorbrengen, zonnetje schijnt en ik vermaak me uiterst op de schuit (lees: voor me uit staren en nadenken). Poeh ik had m'n tijd beter kunnen besteden door me mentaal voor te bereiden op de vele trappen die op me stonden te wachten, my gosh! Dat stond zoooo niet in de lonely planet! Altitude get's you en eigenwijs als ik ben sla ik de kinderen die m'n backpack voor 5 bolivianos wel naar boven willen rennen af... No gracias! Tussen het ademen en zwoegen door probeert een ventje mij een kamer aan te bieden: 80 bolivianos! Haha, no no muy caro!! Te duur! Al gaande weg zakt de prijs al naar 40 en eenmaal op de plek van bestemming vertel ik de vrouw des huizes dat hij hem heeft verkocht voor 30! Si no problema! Geroggeld! Betaald en ik heb mevrouw nooit meer gezien, noch het ventje! Hiel apart! Achteraf blijkt dit een über goede deal, andere mensen die ik daar heb gesproken betaalden 80! Goed, wat heb ik daar gedaan? Eilandje rondhiken: een stuk makkelijker zonder backpack! Onderweg ontmoet ik Alicia en we lopen samen verder. 'S avonds blijkt dit eiland te veranderen in een ghosttown... Geen licht en niemand te bekennen! Alicia is 24 en komt uit Australië, we blijken over een paar dagen dezelfde Inca Jungle Trail te gaan doen naar Machu Piccu... No serious, that's funny!! Isla del Sol is een mooi eiland maar weinig te beleven, misschien omdat het laagseizoen is, geen idee! Copacabana is prima dagtripje. We doen de volgende dag weer een poging om mensen te vinden en nemen uiteindelijk de ferry terug naar het vasteland om vervolgens koers te zetten naar de volgende paspoort stempel: Peru!

Peru
Inmiddels heb ik Peru al achter de rug, het avontuur zit er bijna op! Tevens zit mijn zin om verhalen te schrijven er ook op. In Peru heb ik de plaatsen Puno, Urus, Cusco, Arequipa, Nasca en Lima bezocht... Ik zal het omschrijven in steekwoorden: race in een kleine brommertaxi, fraaie plaza's, chocolademuseum, vloeken op Alicia omdat zij wel kan slapen in de bus, heerlijke echte koffie, handicraft markets, Floating Islands, tussen de loslopende dieren door rijden, nice conversations, mountainbiken, treinen, Condors, Inca Jungle Trek ( dit was overigens echt 1 van m'n hoogtepunten), wild water raften, wauuuwww, museums, ontdekken geen last meer te hebben van hoogtes totdat ik op een touwladder stond, cervesa, lachen, mooie kleuren, hiken, gecanceld, Peru fusion food, yes, in de auto met Inca guides on holiday: drunk, buikgriep, cultuur, ziplining, Colca Canyon, humor, chagrijnig van de bus, loodzware backpack, zonsopgang, single room, amaaaazzinngg, Calf vs Cunt, dawn how could i mixed those words up?, vrienden en familie missen, rum cola local avond, 3 toffe kiwi's, trekking, vers fruit aan de bomen, kuchje, Thais eten (had het gemist), stappen, zweten na 1700 treden, afscheid nemen van Alicia, inca's, awesome, wonderbaarlijke Machu Piccu, au, met een vliegtuig over de Nasca lines (misselijk dus geen aanrader), vriendelijke mensen vs opdringerige mensen, souvenirs verzamelen en zo kan ik nog wel even doorgaan.... Klinkt spannend niet?

Ik heb de foto's van de afgelopen maand in 3 links bijgevoegd, voor de liefhebbers van natuur: this is your lucky day!! Het zal voor jullie veelal hetzelfde lijken, maar dat is het toch echt niet ;)!

Bolivia:
https://picasaweb.google.com/11076774006483760/4Februari201402?authuser=0&authkey=
&
https://picasaweb.google.com/110767740064837605/4Februari2014?authuser=0&authkey

En een aantal van het begin in Peru:
https://picasaweb.google.com/11076774006483760/7Februari2014?authuser==directlink

Vanuit Buenos Aires ( love it en ja, het heeft echt twee weken geduurd dit verhaal) met de veilige haven weer bijna in zicht zeg ik: Hasta la Vista!! I explored my dream but it's certainly not the end!!...
De resterende dagen (resterend, snotter snotter) zal ik doorbrengen in een Argentijns steakhouse, tang dansend, onder de Igazu watervallen, a la playa van Florianapolis, beetje nightlife?, in Rio met Eduarda (ontmoet in Uyuni, ik kan bij haar slapen en ze laat me de stad zien, Nice ha?) waar we hopelijk nog iets zien van de carnaval! Bovenal en vooral niets meer doen... ( niet dat ik überhaupt heel veel gedaan heb maar toch), de spaarrekening is geplunderd en de 'laatste' centjes spendeer ik in een luxe hotel in Florianapolis om te 'tannen' en de hopelijk golven te trotseren. Jaloers?

Oké that's all folks! De verhalen van de laatste twee weken zal ik persoonlijk aan de geïnteresseerden vertellen en de overige foto's van mij aan de playa kunnen later besteld worden bij drukwerkdeal op canvas (proest)...

PS: Erg fijn om iedereen straks weer te zien, hopelijk hebben jullie niet teveel geleden onder mijn afwezigheid! Yess, can't wait, you?

Soooo, back to reality...